Importy mięsa w Wietnamie: Dlaczego popyt rośnie i co to oznacza dla rynku
Do końca 2024 roku kraj ma wydać 1,7 miliarda dolarów na importowane mięso i produkty uboczne, co oznacza wzrost o 14,2% w porównaniu do ubiegłego roku.
Rośnie apetyt Wietnamu na mięso importowane, co przekształca jego rynek spożywczy. Do końca 2024 roku kraj ten ma wydać 1,7 miliarda dolarów na mięso importowane i jego przetwory, co oznacza 14,2% wzrost w porównaniu do roku ubiegłego, według Generalnego Departamentu Celnego. Ten wzrost odzwierciedla zmieniające się nawyki konsumenckie oraz trendy gospodarcze, ponieważ Wietnam nadal polega na globalnych dostawcach, aby zaspokoić swoje potrzeby proteinowe.
Kto dostarcza mięso do Wietnamu?
Indie ustabilizowały się jako największy dostawca mięsa do Wietnamu, dostarczając niemal jedną czwartą wszystkich importów mięsa. Od stycznia do października 2024 roku do Wietnamu trafiło 160 000 ton indyjskiego mięsa o wartości 531,5 miliona dolarów. To oznacza 13% wzrostu wolumenu i znaczący 28% wzrostu wartości w skali roku.
W przypadku wieprzowiny—kluczowego składnika wietnamskiej diety—Brazylia zajmuje czołową pozycję, dostarczając 39,28% całkowitych importów wieprzowiny. Rosja jest tuż za nią z 29,88%, co pokazuje konkurencyjność rynku. Wietnam nie poprzestaje na tym; jego łańcuch dostaw jest wysoce zróżnicowany, a import mięsa napływa z ponad 40 krajów, w tym z USA, Kanady, Polski, Korei Południowej, Australii i krajów europejskich.
Zmieniające się trendy w imporcie mięsa
Chociaż wieprzowina pozostaje kluczowym składnikiem, zauważalne są zmiany w rodzajach mięsa importowanego przez Wietnam. W tym roku import świeżej wieprzowiny schłodzonej faktycznie spadł, podczas gdy popyt na mrożone drób, mięso bawole oraz produkty uboczne jadalne (takie jak organy i inne kawałki) wykazuje tendencję wzrostową. Te zmieniające się preferencje sugerują, że wietnamscy konsumenci i przedsiębiorstwa poszukują opłacalnych alternatyw w obliczu wahań cenowych.
Co napędza wzrost importu?
Wzrost importu mięsa można powiązać z kilkoma kluczowymi czynnikami:
Umowy o wolnym handlu (FTA): Aktywne uczestnictwo Wietnamu w handlu światowym przyczyniło się do obniżenia ceł na importowane mięso. Niższe koszty sprawiły, że pozyskiwanie mięsa na rynkach międzynarodowych stało się bardziej atrakcyjne dla krajowych przedsiębiorstw.
Rosnący popyt na białko: Wraz ze wzrostem dochodów i ewolucją diet, popyt na bogate w białko produkty, takie jak mięso, wzrósł w zastraszającym tempie. Wzrost populacji Wietnamu oraz urbanizacja także napędzają ten trend.
Konkurencyjna cena: Mięso importowane często jest dostępne w niższych cenach w porównaniu do lokalnie produkowanych opcji, co zachęca przedsiębiorstwa do wyboru międzynarodowych dostawców, aby sprostać potrzebom konsumentów.
Wyzwania i możliwości na rynku krajowym
Wietnam znajduje się wśród 10 największych konsumentów wieprzowiny na świecie, a produkcja wieprzowiny ma rosnąć w tempie 3,1% rocznie. Do 2025 roku produkcja może osiągnąć 4 miliony ton, wzrastając do 4,7 miliona ton do 2030 roku, według OECD. Jednak mimo tego wzrostu krajowi producenci stają przed poważnymi wyzwaniami.
Konkurencja ze strony tańszego importowanego mięsa wywiera presję na lokalne przedsiębiorstwa hodowlane, które borykają się z rosnącymi kosztami produkcji i problemami z efektywnością. Z drugiej strony, ten rosnący rynek stwarza możliwości dla lokalnych producentów do innowacji, poprawy jakości i konkurowania z międzynarodowymi dostawcami.
Patrząc w przyszłość
Wydaje się, że poleganie Wietnamu na imporcie mięsa będzie się utrzymywać, ale podkreśla to również potrzebę wzmocnienia krajowego przemysłu hodowlanego. W obliczu globalnego handlu kształtującego trendy rynkowe, krajowi producenci muszą dostosować się do rosnącego popytu, zachowując konkurencyjność. Na razie importy stanowią kluczowe rozwiązanie, zapewniając wietnamskim konsumentom dostęp do przystępnych i różnorodnych źródeł białka.
W miarę postępu 2024 roku wietnamski rynek mięsa pozostanie kluczowym graczem w handlu światowym, balansując pomiędzy możliwościami dla międzynarodowych dostawców a wyzwaniami dla lokalnych producentów w ewoluującym krajobrazie żywnościowym.